مقایسه ی باورهای خودکارآمدی و انگیزه ی پیشرفت در میان دانش آموزان با و بدون ناتوانی یادگیری

هدف این مطالعه، مقایسه ی باورهای خودکارآمدی وانگیزه ی پیشرفت در میان دانشآموزان با و بدون ناتوانییادگیری بود. این پژوهش از نوع مقطعی- مقایسهای است.جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشآموزان مقطعابتدایی(دختر و پسر) با و بدون ناتوانیهای یادگیری شهر اردبیلدر سال 1390 بود. آزمودنیهای پژوهش، 40 نفر از دانشآموزانبا ناتوانی یادگیری بودند که با استفاده از روش نمونهگیریتصادفی طبقهای انتخاب شدند و 40 نفر از دانشآموزان عادیبه شیوه ی همتاسازی(براساس سن، جنس، پایه ی تحصیلی،مدرسه و پایگاه اقتصادی- اجتماعی) انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شررو همکاران و پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمنس بود. نتایجنشان داد که بین دو گروه از دانشآموزان در باورهایخودکارآمدی و انگیزه ی پیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد.بدین معنا که دانشآموزان با ناتوانی یادگیری بهدلیل سطوحپایین انتظارات از خود، سطوح پایینی از باورهای خودکارآمدیو انگیزه ی پیشرفت را تجربه میکنند. این نتایج تلویحات مهمیدر زمینه ی آموزش و خدمات مشاورهای این دانشآموزان دارد.